 Ёв, разьдзел 30
- А сёньня сьмяюцца зь мяне і малодшыя за мяне гадамі, тыя, чыіх бацькоў я не згадзіўся б пасадзіць разам з сабакамі статкаў маіх.
- І сіла рук іхніх навошта мне? Над імі ўжо прайшоў час.
- Беднасьцю і голадам змораныя, яны ўцякаюць у стэп бязводны, змрочны і апусьцелы;
- скубуць зеляніну каля кустоў, і ягады ядлоўцавыя — хлеб іхні.
- З суполкі выганяюць іх, крычаць на іх, як на злодзеяў,
- каб жылі яны ў калдобінах патокаў, у цясьнінах зямлі і скалаў.
- Равуць паміж кустамі, ціснуцца пад цернем.
- Людзі адкінутыя, людзі бязь імя, адкіды зямлі!
- Я і зрабіўся цяпер іхняй і ежаю іхняй гутаркі.
- Яны грэбуюць мною, аддаляюцца ад мяне і не перастаюць пляваць перад абліччам маім.
- Як што Ён разьвязаў повад мой і пабіў мяне, дык яны скінулі зь сябе кілзы перад абліччам маім.
- З правага боку ўстае гэты вылюдак, зьбівае мяне з ног, кіруе свае пагібельныя шляхі да мяне.
- А маю сьцежку сапсавалі: усё пасьпеплі зрабіць дзеля маёй пагібелі, ня маючы памочніка.
- Яны прыйшлі да мяне, як праз шырокую праломіну; з шумам кінуліся на мяне.
- Жахі памкнуліся на мяне; як вецер, разьвеялася веліч мая, і шчасьце маё адляцела, як воблака.
- І сёньня выліваецца душа мая; дні смутку агарнулі мяне.
- Уначы ныюць ува мне косьці мае; дні смутку агарнулі мяне.
- Вельмі цяжка здымаецца зь мяне вопратка мая; краі хітона ціснуць мяне.
- Ён кінуў мяне ў бруд, і я зрабіўся, як пыл і попел.
- Я заклікаю Цябе, і Ты ня слухаеш мяне, — стаю, а Ты толькі глядзіш на мяне.
- Ты зрабіўся жорсткім да мяне, моцнаю рукою варагуеш супроць мяне.
- Ты падняў мяне і прымусіў мяне насіцца па ветры і ламаеш мяне.
- Так, я ведаю, што Ты прывядзеш мяне да сьмерці і ў дом збору ўсіх, што жывуць.
- Правільна, Ён не працягне рукі Сваёй над домам касьцей: ці будуць яны крычаць пры сваім разбурэньні?
- Ці ня плакаў я па тым, хто быў у горы; ці ня журылася душа мая па бедных?
- Калі я чакаў дабра, прыйшло зло; калі я чакаў сьвятла, прыйшла цемра.
- Мае вантробы кіпяць і не перастаюць; сустрэлі мяне дні смутку.
- Я хаджу пачарнелы, але не ад сонца; устаю на сходзе і крычу.
- Я зрабіўся братам шакалам і сябрам страўсам.
- Мая скура пачарнела на мне, і косьці мае абгарэлі ад сьпёкі.
- І цытра мая зрабілася панылаю, а жалейка мая — голасам сьлёзным.
|
Выбор перевода и языка
|
Біблія